Գինեկոլոգիան գիտություն է կնոջ օրգանիզմի անատոմա-ֆիզիոլոգիական, ֆիզիկական ն հոգեկան առանձնահատկությունների և դրանց խանգարումների մասին։ Նեղ իմաստով, գինեկոլոգիան ուսմունք է կնոջ սեռական օրգանների ֆիզիոլոգիական ու ախտաբանական պրոցեսների և վերջիններիս բուժման ու կանխարգելման մասին։ Սերտորեն կապված է մանկաբարձության հետ։ Բաժանվում է երկու մասի՝ ընդհանուր, ուսումնասիրում է կանանց սեռական օրգանների հիվանդությունների ախտորոշման, դեղորայքային և վիրահատական բուժման ընդհանուր եղանակները, և մասնավոր՝ հիվանդություններն ըստ առանձին սեռական օրգանների և ախտաբանական պրոցեսների։ Գինեկոլոգիան սկիզբ է առել Հին Եգիպտոսում, Հունաստանում և Հնդկաստանում։ Գերմանացի եգիպտագետներ Էբերսի և Բրուգշի հայտնագործած պապիրուսներում (1760-1550 թվականներ մ․ թ․ ա․, 1388-1322 թվականներ մ․ թ․ ա․) հիշատակվել են արգանդի դիրքի փոփոխությունները։ Հիպոկրատը (5-4-րդ դարեր մ․ թ․ ա․) նկարագրել է կանանց սեռական օրգանների հիվանդությունները։ Ավիցեննան (980-1035 թվականներ) կազմել է բժշկական հանրագիտարան՝ ընդգրկելով նաև կանանց հիվանդությունները։ Վլադիմիր Մոնոմախի թոռ Զոայի (12-րդ դար) աշխատություններում գինեկոլոգիային նվիրված են հատուկ գլուխներ։ 16-17-րդ դարերումանատոմներ՝ ֆլամանդացի Ա․ Վեզալիուսի, դանիացի Թ․ Բարթոլինի, նիդերլանդացի Ռ․ Գրաաֆի աշատությունները հանդիսացան գինեկոլոգիայի զարգացման անատոմա֊ֆիզիոլոգիական հիմունքները։
